Mija 14 lat od dnia, kiedy to na większą chwałę Bogu świątynia pw. MB Wspomożycielki Wiernych została konsekrowana przez Metropolitę Przemyskiego Ks. Abpa Józefa Michalika.
Konsekracja, czyli uroczyste poświęcenie kościoła i ołtarza, zalicza się do najważniejszych aktów liturgicznych. Miejsce bowiem, gdzie gromadzi się wspólnota chrześcijańska, aby słuchać Słowa Bożego, zanosić modlitwy błagalne, wielbić Boga, a przede wszystkim sprawować sakramenty i gdzie przechowuje się Najświętszy Sakrament Eucharystii, jest szczególnym obrazem Kościoła, Świątyni Boga, zbudowanej z żywych kamieni.
Rytuał
W obrzędzie konsekracji występuje wiele symboli o głębokim znaczeniu. Na początku Biskup Konsekrator święci wodę, ściany kościoła, ołtarz i wiernych. Po Liturgii Słowa następuje namaszczenie olejem ołtarza i ścian kościoła. Ołtarz namaszcza się, aby służył do sprawowania Najświętszej Ofiary. Namaszcza się ściany kościoła, bo ma być tylko Bogu oddany i Jemu służyć jako Jego dom. Po namaszczeniu ołtarza i ścian kościoła następuje ich okadzenie, okadza się również wiernych. Czynności te symbolizują, że odtąd modlitwa, jak woń kadzidła, wznosi się do Boga. Następuje teraz uroczyste oświetlenie ołtarza i kościoła (w miejscach namaszczenia ścian zapalane są zacheuszki) oraz zapalenie wszystkich innych świec.
Świątynia jest miejscem świętym i należy się jej szacunek. Pamiętajmy o tym, a wchodząc do kościoła, miejmy świadomość, że wkraczamy w inny czas i w inne miejsce – czas święty i miejsce spotkania skończoności z wiecznością.
