Mija 14 lat od dnia, kiedy to na większą chwałę Bogu świątynia pw. MB Wspomożycielki Wiernych została konsekrowana przez Metropolitę Przemyskiego Ks. Abpa Józefa Michalika.

Fragment nagrania archiwalnego.

Konsekracja, czyli uroczyste poświęcenie kościoła i ołtarza, zalicza się do najważniejszych aktów liturgicznych. Miejsce bowiem, gdzie gromadzi się wspólnota chrześcijańska, aby słuchać Słowa Bożego, zanosić modlitwy błagalne, wielbić Boga, a przede wszystkim sprawować sakramenty i gdzie przechowuje się Najświętszy Sakrament Eucharystii, jest szczególnym obrazem Kościoła, Świątyni Boga, zbudowanej z żywych kamieni.

Rytuał
Konsekracja ołtarza przez biskupa
Biskup namaszcza ołtarz krzyżmem świętym.

W obrzędzie konsekracji występuje wiele symboli o głębokim znaczeniu. Na początku Biskup Konsekrator święci wodę, ściany kościoła, ołtarz i wiernych. Po Liturgii Słowa następuje namaszczenie olejem ołtarza i ścian kościoła. Ołtarz namaszcza się, aby służył do sprawowania Najświętszej Ofiary. Namaszcza się ściany kościoła, bo ma być tylko Bogu oddany i Jemu służyć jako Jego dom. Po namaszczeniu ołtarza i ścian kościoła następuje ich okadzenie, okadza się również wiernych. Czynności te symbolizują, że odtąd modlitwa, jak woń kadzidła, wznosi się do Boga. Następuje teraz uroczyste oświetlenie ołtarza i kościoła (w miejscach namaszczenia ścian zapalane są zacheuszki) oraz zapalenie wszystkich innych świec.

Zacheuszek
Płonąca zacheuszka.

Świątynia jest miejscem świętym i należy się jej szacunek. Pamiętajmy o tym, a wchodząc do kościoła, miejmy świadomość, że wkraczamy w inny czas i w inne miejsce – czas święty i miejsce spotkania skończoności z wiecznością.