Kościoły

Kościół drewniany

Zbudowany (w 1938 r.; poświęcony w 1941 r.), jest z belek kładzionych na zrąb i pokrytych z zewnątrz deskami. Nawę główną przecina niższy od niej transept, tworzący na linii wschód-zachód dwie kaplice. Świątynia ma dwuspadowy dach, pokryty blachą. Taki sam daszek pokrywa południową kruchtę. Nad przecięciem nawy z transeptem znajduje się ośmioboczna wieżyczka sygnaturki.

W świątyni znajdują się organy dwunastogłosowe, pneumatyczne z elektryczną dmuchawą. Silnik i dmuchawa znajdują się na strychu. Miech umieszczony jest na chórze, obok organów. Kontuar jednoklawiaturowy, wysunięty ku przodowi. Instrument wymaga renowacji i uzupełnienia piszczałek.

Na wartość zabytkową kościoła składa się krucyfiks ludowy z przełomu XXIX/XX w., feretron rokokowy z drugiej połowy XVIII w. z obrazem dwustronnym Matki Bożej Szkaplerznej i św. Zofii z córkami (przeniesiony z kościoła w Humniskach). Z drugiej połowy XVIII w. pochodzą trzy lichtarze (jeden z brązu, dwa mosiężne), trzy ramki drewniane oraz bogato rzeźbione, pozłacane kanony rokokowe (przywiezione ze Śląska po II Wojnie Światowej).

Świątynia ta jest systematycznie rewitalizowana ze środków pozyskanych m. in. od Podkarpackiego Konserwatora Zabytków, Urzędu Miejskiego i Starostwa Powiatowego oraz ze środków własnych.

Kościół jest wpisany do rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa: nr rej.: A-606 z 22.05.1995 r. Niektórzy twierdzą, że jest to ostatni drewniany kościół zbudowany w Polsce przed II WŚ.

Obecnie świątynia ta wykorzystywana jest jako kaplica przedpogrzebowa.

Kościół parafialny

Rozpoczęcie budowy kościoła nastąpiło końcem sierpnia 1996 r. Architektem był mgr inż. arch. Ruben Bardanaszwili, a konstruktorem mgr inż. Tadeusz Prejsnar. Ściany świątyni zbudowane są z cegły palonej. Na ścianie ołtarzowej zawieszony jest duży krzyż z figurą Chrystusa (wys. 550 cm). Na boku ściany ołtarzowej, na skosie po stronie lewej (patrząc w stronę prezbiterium) znajduje się figura MB Wspomożycielki Wiernych (patronki parafii), rzeźbiona w drewnie lipowym (wys. 220 cm), po drugiej stronie krzyża figura św. Stanisława Kostki (współpatrona parafii), rzeźbiona w drewnie lipowym (wys. 220 cm). Pod krzyżem znajduje się tabernakulum.

W centrum prezbiterium umieszczony został ołtarz soborowy wykonany z białego marmuru. Mensa spiera się na czterech kolumnach granitowych. Na antepedium przytwierdzony, wykonany z metaloplastyki, pozłacany „baranek” z chorągiewką i ozdobą dookoła. Przy ścianie ołtarzowej, pod tabernakulum znajduje się mensa marmurowa, wsparta na dwóch marmurowych słupach. Ambona również wykonana jest z marmuru białego, z przodu dwie kolumny granitowe, na których zawieszony jest, wykonany z metaloplastyki, pozłacany symbol Ducha Świętego z promieniami.

Po bokach nawy cztery wnęki. Dwie z przodu na kaplice boczne oraz dwie z tyłu (w jednej umiejscowiony konfesjonał). W przedniej kaplicy po prawej stronie (patrząc w stronę prezbiterium) znajduje się chrzcielnica marmurowa. Czara wsparta jest na trzech kolumnach granitowych, przykryta jest przykrywą w formie ściętego ostrosłupa prawidłowego sześciokątnego z pozłacanej blachy. Na wierzchu umieszczone są odlane figurki Pana Jezusa i św. Jana Chrzciciela (chrzest Jezusa w Jordanie). W tej samej kaplicy ołtarz granitowy.

Obok wejścia, z lewej strony przedsionka zamknięta kaplica, przeszklona od strony nawy kościoła. Po prawej stronie w przedsionku stoi kropielnica marmurowa na granitowej kolumnie z misą aluminiową, na ścianie wisi krzyż (obok wejścia na wieżę i chór). W oknach zamontowane są witraże z wizerunkami świętych i błogosławionych.

Wokół prezbiterium i za ołtarzem: zakrystia dla kapłanów, zakrystia dla służby liturgicznej, sala zebrań, magazyn na sprzęt porządkowy, magazyn na sprzęt kościelny, dwie kabiny WC.

Nad wejściem, na całej szerokości kościoła rozciąga się chór, połączony z antresolami, biegnącymi wzdłuż ścian po obu stronach kościoła, aż do kaplic bocznych. Chór i antresole wspierają się na sześciu żelbetonowych słupach. Sufit w formie trapezu z pustaków Ackermanna, wsparty na żelbetonowych belkach nośnych. Dach podwyższony, na całości kościoła, ze strychem nad sufitem.

Wewnątrz kościół jest w całości otynkowany, nawa pomalowana jasno-żółtą i białą emulsją, prezbiterium w kolorze różowawym, na suficie namalowane „niebo” w odcieniach różu z namalowanymi srebrnymi i złotymi krzyżykami. Po obu stronach krzyża w prezbiterium namalowane złote promienie. Wokół tabernakulum i krzyża polichromia w odcieniach różu.

Posadzka granitowa, w jasnym kolorze. Cokolik wzdłuż ścian z granitu w kolorze mahoniowym, również podstopnie prezbiterium i elementy pasa biegnącego wzdłuż kościoła są wykonane z granitu w koloru mahoniowego.

Kościół jest ogrzewany ciepłym powietrzem, przez nawiew z dziewięciu otworów w posadzce, z pieca gazowego, znajdującego się w piwnicy. Zaplecze dolne i górne ogrzewane jest poprzez kaloryfery z oddzielnego pieca gazowego. W zapleczu zainstalowana jest instalacja wodna i kanalizacyjna.

Kościół z zewnątrz nie jest otynkowany. Ściana frontowa, wieża oraz ściana prezbiterium w części nad zapleczem i częścią mieszkalną, obłożona jest cegłą klinkierową. Dach oraz wieżyczka sygnaturki i zadaszenie wieży, pokryte są blachą miedzianą. Szczyty wystających murów ponad dach, okute są blachą miedzianą. Zamontowana instalacja odgromowa. Wokół świątyni wykonany jest chodnik z kostki brukowej. Z lewej strony, obok wejścia do kościoła, na cokole żelbetonowym, usytuowany jest pomnik św. Jana Pawła II, wykonany z masy żywicznej o wys. 210 cm.

Wieża przylega do kościoła z prawej strony od wejścia. Wybudowana do wysokości 2 600 cm (budowa ukończona w 2018 r.), zwieńczona krzyżem ze stali nierdzewnej o wys. 500 cm. Wewnątrz schody żelbetonowe, zabiegowe, prowadzące również na chór i strych.

Kościół filialny w Woli Góreckiej

W latach ’90. XX w. mieszkańcy przysiółka Wola Górecka podjęli się budowy kościoła filialnego pw. MB Nieustającej Pomocy. Świątynię budowano w latach 1994-1996 wg projektu architekta Ludwika Grzybowskiego z Leska. Środki na ten cel pochodziły zarówno ze składek parafian, jak też ze zbiórek organizowanych w okolicznych miejscowościach. Kościół jest wybudowany na planie prostokąta, ma 15 m długości i 10 m szerokości. Świątynię poświęcił 8 września 1996 r. ks. bp Stefan Moskwa.

W sierpniu 2012 r. rozpoczęło się malowanie wnętrza kościoła filialnego. Polichromię w tym kościele z obrazami Tajemnic Światła wykonał artysta z Siepietnicy k/Jasła pan Stanisław Gąsior wraz ze swoim bratem. Prace trwały ponad miesiąc.